زندگی همین چیزهای کوچک است.

و اگر  به چیزهای بزرگ دل ببندی زندگی را از دست داده ای!

زندگی نوشیدن فنجان چای،

زندگی وراجی با دوستی صمیمی است.

زندگی گام زدن در پگاه

زندگی ماندن و جایی نرفتن است.

پیمودن راه در تنهایی،

می توانی در نیمه راه، یا از هر نقطه بازگردی!

زندگی چیدن سفره برای آن که دوستش داری،

سلامی به غریبه ای....

خودزندگی است.

او که می تواند به غریبه سلام کند،

می تواند به گل،به درخت نیز سلام کندو

برای پرندگان آواز بخواند.

*************************

چه دردی است در میان جمع بودن  

    ولی درگوشه ای تنها نشستن

برای دیگران چون کوه بودن        ولی در چشم خود آرم شکستن

برای هر لبی شعری سرودن   

   ولی لبهای خود همواره بستن

به دیدارم اگر آمدی...

انتهای جاده غربت آنجا که آشیانه آخرین پرستوهای مهاجراست.

آن نقطه ای که خورشید غروب می کند آنجا که چشمی بارانی و چمدانی آماده سفر است

آن مکانی که سکوت فریاد جدایی سر می دهد

 و درختان غریبانه می گویند

 من و شمعهای نیم سوخته من و ابرهای بارانی

 من وپنجره ای بسته بی صبرانه منتظر آمدنت هستیم...

با آرزوی موفقیت و ابرهای پرباران برای شما

یاحق